Sól potasowa, czyli chlorek potasu (KCl), jest powszechnie stosowanym źródłem tego pierwiastka w profesjonalnym rolnictwie. Potas stanowi kluczowy składnik odżywczy roślin, wpływając na ich wzrost, odporność na choroby, stresy środowiskowe oraz jakość plonów. Chcąc w pełni wykorzystać potencjał soli potasowej i zmaksymalizować efekty nawożenia, należy przestrzegać podstawowych zasad stosowania chlorku potasu, uwzględniając specyfikę gleby, potrzeby upraw, a nawet warunki atmosferyczne. Zapraszamy po kilka wskazówek.
Potas jest zaliczany do tzw. wielkiej trójki makroelementów (azot, fosfor i właśnie potas). Podstawową funkcją tego pierwiastka jest regulowanie gospodarki wodnej rośliny i zwiększanie jej odporności na suszę.
Potas ponadto:
Doświadczony rolnik bez trudu dostrzeże, że rośliny wymagają uzupełnienia niedoborów tego składnika. Świadczą o tym takie objawy jak:
Najpopularniejszą metodą jest nawożenie doglebowe, przedsiewnie, poprzez mieszanie z glebą. Pozwala to na równomierne rozmieszczenie potasu w strefie korzeniowej i ułatwia jego pobieranie przez rośliny.
Alternatywnie można rozważyć nawożenie dolistne, które szczególnie dobrze sprawdza się w okresach zwiększonego zapotrzebowania na potas, czyli w trakcie sezonu wegetacyjnego. Należy pamiętać o stosowaniu preparatów potasowych przystosowanych do nawożenia dolistnego, ponieważ sól potasowa w czystej formie może być zbyt agresywna dla liści.
W przypadku upraw wieloletnich, takich jak sady czy winnice, można aplikować potas metodą pod korzeń, która zapewnia głębsze wnikanie składnika do strefy korzeniowej.
To, kiedy należy nawozić solą potasową, zależy przede wszystkim od rodzaju uprawy oraz charakteru gleby. W przypadku ciężkiego, nieprzepuszczalnego podłoża, optymalny czas aplikacji to jesień, co pozwala zatrzymać odpowiednią ilość makroelementu w warstwie uprawnej przez cały okres zimowy. Sprawdza się to w przypadku upraw ozimych, takich jak pszenica czy rzepak.
Wiosenne nawożenie jest zalecane na glebach lekkich i przepuszczalnych, gdzie istnieje zwiększone ryzyko wypłukiwania potasu. Na takich stanowiskach należy stosować sól potasową tuż przed siewem lub sadzeniem roślin jarych.
Nawożenie w trakcie wegetacji jest uzależnione od rzeczywistych potrzeb uprawy. Zwiększonych dostaw potasu zwykle wymagają ziemniaki i buraki cukrowe. Decydując się na aplikację w okresie wegetacyjnym dobrze będzie podzielić ją na dwa etapy, aby uniknąć strat i zapewnić dostępność składnika przez cały sezon.
Ilość nawozu powinna być dopasowana indywidualnie na podstawie analizy gleby oraz obserwacji roślin. Standardowe dawkowanie K₂O wynosi:
Uwaga na chlorki!
Sól potasowa zawiera chlor, który może być szkodliwy dla wrażliwych upraw, takich jak ziemniaki, winorośle czy rośliny strączkowe. W takich przypadkach należy rozważyć alternatywne nawozy potasowe, takie jak chociażby siarczan potasu.
Dodajmy również, że nie należy mieszać soli potasowej bezpośrednio z mocznikiem lub wapnem, co mogłoby doprowadzić do dużych strat składników odżywczych roślin.
