Fosforan amonu, czyli DAP (z ang. Di-Ammonium Phosphate), to wręcz niezbędny nawóz mineralny dla rolnictwa. Stanowi bogate źródło dwóch kluczowych makroelementów, czyli fosforu (P) i azotu (N), mających decydujący wpływ na wielkość i jakość plonów. Fosforan amonu charakteryzuje się specyficznymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi, dzięki którym może być stosowany na różnych glebach i do nawożenia wielu popularnych gatunków roślin uprawnych – od polowych, przez warzywa, aż po owoce. Przyjrzyjmy się bliżej temu niezwykle popularnemu nawozowi mineralnemu.
Fosforan amonu (NH₄H₂PO₄) to nieorganiczny związek chemiczny, który uzyskuje się w wyniku reakcji amoniaku (NH₃) z kwasem fosforowym (H₃PO₄). Jest to jeden z podstawowych nawozów mineralnych wykorzystywanych we współczesnym rolnictwie profesjonalnym.
Nawóz ten ma formę granulatu, który charakteryzuje się wysoką rozpuszczalnością w wodzie – może być zatem stosowany zarówno doglebowo, jak i dolistnie, w zależności od preferencji danej rośliny.
Fosforan amonu to nawóz azotowo-fosforowy, który dostarcza roślinom dużych ilości obu niezbędnych składników odżywczych. DAP zawiera około 18% azotu i 46% fosforu, będąc jednym z najbogatszych źródeł tego drugiego makroelementu.
Taki skład nawozu sprawia, że można go stosować z myślą o zaspokojeniu podstawowych potrzeb odżywczych roślin uprawnych. Przypomnijmy, że azot decyduje o wielkości plonów, wspierając wzrost zielonej masy roślin, natomiast fosfor odgrywa kluczową rolę w rozwoju systemu korzeniowego, kwiatów i owoców.
Popularność fosforanu amonu, a wręcz powszechność jego stosowania w rolnictwie, nie wynika tylko z faktu wysokiej zawartości kluczowych makroelementów. Decydują o tym także inne zalety DAP:
DAP ma szerokie zastosowanie w rolnictwie i jest wykorzystywany do nawożenia różnych typów upraw, w tym:
Pomimo tych zalet i niezaprzeczalnych korzyści ze stosowania DAP, należy pamiętać o podstawowych zasadach bezpiecznego nawożenia nawozami sztucznymi, takimi jak fosforan amonu. Przede wszystkim unikamy nadmiernej aplikacji, co mogłoby skutkować kumulowaniem się fosforu w glebie i jego wypłukiwaniem do wód gruntowych.
W celu ustalenia dawkowania nawozu, odpowiadającego na rzeczywiste potrzebny roślin, należy regularnie przeprowadzać badania gleby wraz z analizą jej składu fizykochemicznego.